Grote winnaars bij geweldig Criterium de Eemnes

Criterium de Eemnes had afgelopen zondag 10 september alles mee. Zon, veel publiek, een prachtige entourage, veel wielrenners, spannende wedstrijden en grote winnaars.

Duizendpoot Van der Wardt

In de groep snel werden de kaarten al snel geschud, een mooie groep renners sprong na de tussensprint er van door, waardoor er een kopgroep ontstond met renners die aan elkaar gewaagd waren. Met de laatste rondes voor de finish zag je dat er berekend gekoerst werd. Op de dijk stond de wind vol op de kop wat het extra zwaar maakte. Op 800 meter voor de streep probeerde Geert van der Wardt weg te springen, waarop de anderen scherp reageerden, maar met het opdraaien van de dijk wist hij met een splijtende demarrage het gewilde tricolor te bemachtigen.

 

 

Vrouwen geweld

In de groep sneller en snelst reden de dames ook voor de fel begeerde groene poldertrui, in de groep sneller reed triatlete Juliette ten Have op grootse wijze naar de overwinning, daar waar Emma Hoolwerf en Sharon Hoofd nog een strijd moesten leveren om de tweede plaats. Deze werd begunstigd voor Emma Hoolwerf. In de groep snelst stonden toch wel een hoop getalenteerde rensters aan de start. Na een geweldige start van Cathelijne Hoolwerf, waarin ze haar concurrenten op afstand zette, moest ze voortijdig de strijd staken nadat ze door een klapband ten val kwam en niet meer verder kon. Marieke van Ede en Bente Borssen moesten hierdoor gaan strijden om de polder trui en deze werd door Marieke van Ede gewonnen.

 

 

Thijmen timing

Bij de groep sneller was de groep meer aan elkaar gewaagd. In deze groep zaten veel renners van ’t Lamme Pootje ploeg die de wedstrijd controleerde. Diverse renners die probeerden te ontsnappen werden terug gepakt door een uiterst sterk rijdende Wijnand van Wegen, die samen met Rob Koot, probeerde kopman Jaap van Wegen doormiddel van een harde koers zijn tweede groene trui te bezorgen. Dit plan kon overboord nadat in de laatste rondes de naald van de kilometerteller constant ruim boven de 40km/h hing en de sprintkanonnen zich van voren lieten zien. Met de ketting op het grote blad werd de laatste 200 meter naar de finish uit de arme fietsen geperst. Als een duveltje uit een doosje kwam de als outsider voor de sprint getipte Thijmen Post als eerste de laatste bocht door met achter zich aan Jeroen Oeben en de man met de turbo dijen Emiel Rigter, ook wel de Kogel genoemd, de dijk oprijden. Met de wind in de neus sprintten ze voor wat ze waard waren en wist Thijmen Post door weer een uitstekend getimede sprint zijn eerste officiële overwinning te behalen, Oeben werd 2^e en Rigter 3^e

 

 

De slag om Eemnes

Om drie uur ging de groep snelst van start, tijdens de kwalificatie rondes die hier aan vooraf waren gegaan was al duidelijk dat het hier menens ging worden. Grote namen hadden zich aangemeld om aan dit geweld mee te mogen doen. Deelnemers van de vorige editie hadden harder getraind dan ooit. Aan de start was de spanning dan ook duidelijk af te lezen aan de gezichten. Nu moest het gebeuren! Tijdens het rijden van de eerste loze ronde was het al duwen en trekken om maar een zo goed mogelijke uitgangspositie te hebben. En dan het startschot bij de eerste bocht schiet Cathelijne Hoolwerf door de bocht en trekt het peloton aan en bepaald onmiddellijk het niveau. De toon is gezet en er wordt hard gekoerst. Het parcours dat zich kenmerkt door een zeer technisch gedeelte waar veel tijd kan worden gewonnen en twee lange stuken waar het peloton op zijn kant wordt getrokken, ontstond er na 10 minuten gaten in het peloton. Harkend worden ze dicht gereden, en met de tong op het stuur probeert iedereen er bij te blijven. De wedstrijd duurt nog lang en niemand geeft op. Het publiek gaat uit zijn dak en moedigt iedereen aan. Het moordende tempo begint zijn tol te eisen, op het rechte stuk vallen er gaten en wordt de aansluiting gemist. Er ontstaan diverse groepen die gaan samenwerken om het gat te dichten maar helaas. De kopgroep is gevormd en dendert met ongekende snelheid rond. Met de eerste tussensprint op komst gaat het tempo nog verder omhoog en de winnaar van de vorige editie Simon Borssen wint de tussensprint. Door de tempo versnelling bleef er een kopgroep over van vijf man(Lucas van Alphen, Leon Koch, Simon Borsen, Joost Rusche en Martin Mijnten) die met nog 15 minuten voor de bel zich gingen klaar maken voor de finish. Door het hoge tempo van Martin Mijnten (uitgeroepen tot meest strijdlustige renner) was het voor de overigen onmogelijk om weg te soleren. En met het horen van de bel werden de laatste rondes met een ongelofelijk gemiddelde over de 45 km/uur verslonden. Met angstaanjagende snelheid werd vanaf de dijk de Raadhuislaan ingedoken en met nog één kilometer voor de boeg ging het vijftal de laatste ronden in. Bij het opdraaien van de dijk was het ieder voor zich, het laatste beetje energie dat nog over was wordt uit de benen geperst met bijna 60 in het uur en met vijf man binnen de één seconde ging de overwinning naar Lucas van Alphen die deze zwaar bevochten overwinning voor het eerst op zijn naam mag zetten.

 

 

Al met al was het een geweldig feest en reclame voor het wielrennen. In de snelste groep reden verscheidene professionele of semi professionele sporters mee die vol lof waren over het geweldige publiek en sfeer dat er heerste. Iets wat zij weinig op deze manier zo meemaken.